Ба ёдам мерасад даври ҷавонӣ,

Фазои беғубору шодмонӣ.

Шабу рўз орзуи дидани ёр,

Намедодам баҳои зиндагонӣ.

Куҷо ман будаму ғам дар куҷо буд,

Муҳайё неъмати дунё маро буд.

Ба айшу нўши дунё банд будам,

Маро базму тараб беинтиҳо буд.

Кунун бигзашт айёми ҷавонӣ,

Гузашт он хуррамиву айшронӣ.

Дигар рўзу шабам якранг бошад,

Ба дўшам банд бори зиндагонӣ.

Бас аст охир, надорам тоқати ғам,

Насиби ман чаро ин сўзу мотам?

Ҳама умеду омолам фано шуд,

Намонда ҷуз ситам дар рўи олам.