Ту беморию қалби ман, зи дарду ғусса дилгир аст,
Замири қалби ман ҷоно, ба мисли пой дар гил аст.
Чи қадр хоҳам, ки бошам ин замон ман дар канори ту,
Бимонда сар ба болинат, аммо ин баски мушкил аст.
Миёни мо басе роҳи дарозу шефтангез аст,
Аммо ин қалби ман ҳар лаҳзаҳо бо ишқ ҳамҷур аст.
Зи даргоҳам бихоҳам, то ту боши шоду ҳам масрур,
Мани саргаштаи ишқи ту ҳар дам даст дар дил аст.
Зи кӯйи номуродиҳо худамро дур месозам,
Туро дорам, агарчи байни мо сад қулфу занҷир аст.