Кош бо ту бошам, вақте ки беморам ман,
Сар гузорам бағалат, вақте ки афгорам ман.
Аз ҳама дарди зиёд сӯхт тани нимҷонам,
Коши биёи ба барам, вақте дилозорам ман.
Ту фақат ҳасти табиб баҳри дили беморам,
Ту баром ҳасти ҳама шодию ҳам теморам.
Дури аз ҳаҷри рухат, боз азобам бидиҳад,
Ту ҳамон рушани ҳасти ба шабони торам.
Ту биё пеши ман, ин дард маро тарк кунад,
Ханда ояд ба лабам шодӣ маро зам кунад.
Дарди ман мисли кабӯтар биравад сӯйи само,
Ин рухи зарди маро мушкину анбар кунад.