Гуфтам фаромӯшат кунам, ин дил ба ман гӯше накард, 
Дар дида хомӯшат кунам, ин дил ба ман гӯше накард. 
Ин доғи ишқат кардааст, қалби маро садпорае, 
Дар оташи рашку ғазаб, ин дил ба ман гӯше накард. 
Дар кӯйи ишқи ту, ки ёр сӯхтам кунун бо қалби зор. 
Ин дил бисӯхт бо чашми чор, лекин фаромӯшат накард. 
Гуфтам: "Бирав! Ҳар ҷо бихоҳ, ман Интизорат мунтазир," 
Гуфто: "Ки тан бе ҷон куҷо?" Ин дил фаромӯшат накард. 
Чун шаъми базми қудс ҳам сӯхт ин дили бечораам, 
Бо дарду доғи ошиқи ин дил фаромӯшат накард. 
Гар ту бихони номаам, бар худ биё дону дигар, 
Ин Интизори хастаҷон ҳаргиз фаромӯшат накард.