Дар самои ишқи ту, ман ахтари рахшандаам, 
Дар дили поку сабурат, ҳамдами зебандаам. 
Ту саропо меҳрию ҳам манбаи илҳоми ман, 
Ман тану ҷонам барои ҳифзи ту афкандаам. 
Ҳар сухан дар васфи ишқат, бо муҳаббат мегӯям, 
Чунки ҳасти ту сабабгори лаби пурхандаам. 
Ҳастию дороиям танҳо ту ҳасти дар ҷаҳон, 
Ман фақат дар пеши ту, бо лутфи Ҳақ, як бандаям. 
Андар оғӯши баҳорат, бо ҳама зебоиҳо, 
Ту бикун бовар азизам, ман фақат арзандаям.