Абрҳои тираи осмон кунун,
Қалби манро дардборон мекунад.
Он чакиданҳои борони само,
Аз ду чашмам ашк резон мекунад.
Гӯиё аз ҳоли зорам огаҳ аст,
Абру борони самои бекарон.
То набинад ашкҳоям душманам,
Бо чакиданҳош пинҳон мекунад.
Чакраи борон бо ашкҳои ман,
Ҳамнавою ҳамсадое гаштаанд.
Кас намефаҳмад, борон аст, ашк
Дарди ишқро шаҳдрезон мекунад.
Кош борон ашкҳоямро барад,
То набинад, чашмҳоям, ашки ғам.
Ашк агар бошад, бувад аз шодиҳо,
Қалби манро партавафшон мекунад