Аё нав рафта аз оғўши гармам, пас нигар як дам,

Ба ёд овар нигоҳи пур зи имдоду нами ашкам.

Магў бигзаштӣ аз баҳрам, магў валло, ки мемирам,

Умедам, орзуям дида бар роҳи ту биншастам.

Бубин фарёд дорад қалби реши ман барои ту,

Расида бар фалак оҳам, наомад ҳам садои ту.

Ба уммеди висолат рўзу шабҳоям паси сар шуд,

Даме наншаста меҳмонам, зи рафтан лаб кушоӣ ту.

Магар ин шуд сазои ман, ки будам меҳрубони ту,

Як умре дар вафоят устувору роздони ту.

Аз ин захме, ки бинҳодӣ ба қалбам беҳтар аст он ки

Канад тори ҳаётам ҳамчу тори гесўвони ту.